Υπερβαρικό οξυγόνο για την θεραπεία του αυτισμού

Φέτος το καλοκαίρι δοκιμάσαμε για πρώτη φορά την θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο. Το υπερβαρικό οξυγόνο εφαρμόζεται με δύο τρόπου: τον μαλακό θάλαμο και τον σκληρό θάλαμο.

Η πρώτη μας προσωπική εμπειρία έγινε σε μαλακό θάλαμο. Πρόκειται για ένα πλαστικό θάλαμο, ο οποίος φουσκώνει με οξυγόνο σε πίεση 1,2 ατμόσφαιρες και το παιδί, συνοδευόμενο από έναν γονιό παραμένει για 1ώρα και 30' δύο φορές την ημέρα για περίοδο ενός μήνα. Το πρωτόκολλο αυτό είναι διαγνωστικό και επιτρέπει θεωρητικά να αποφανθεί ο γιατρός για το αν βοηθάει η συγκεκριμένη θεραπεία το συγκεκριμένο παιδί. Μετά το διαγνωστικό αυτό πρωτόκολλο θα πρέπει να προχωρήσει κανείς σε θεραπείες ενός μήνα με αντίστοιχο διάλειμμα ενός μήνα.

Εναλλακτικά, και κάποιοι θα πουν με μεγαλύτερη επιστημονική εγγυρότητα, υπάρχει ο σκληρός θάλαμος (ατομικός ή ομαδικός). Πρόκειται για ένα μεταλλικό κέλυφος στο οποίο μπαίνει το παιδί μ'έναν γονιό (είναι μικροτερος εσωτερικά ο χώρος) για 1ώρα ή 1ώρα και 30' καθημερινά για έναν μήνα (έως 40 ώρες max). με πίεση 1,5.

Τα αποτελέσματα της θεραπείας ποικίλουν από παιδί σε παιδί. Κάποια παιδιά είναι γεγονός ότι δεν αντέχουν. Ο μαλακός θάλαμος, πιο ευρύχωρος, επιτρέπει να έχει το παιδί μαζί κάποιο παιχνίδι, κάποιο βιβλίο (ή και DVD φορητό) και να απασχοληθεί την ώρα που είναι στη θεραπεία. Στον σκληρό θάλαμο τα πράγματα είναι πιο αυστηρά. Δεν επιτρέπεται τίποτα και υπάρχει συνεχής παρακολούθηση από γιατρό.

Η προσωπική μας εμπειρία ήταν θετική. Η πρώτη εφαρμογή (μαλακός θάλαμος) είχαμε ερωτήματικά ως προς το βαθμό που βοήθησε το παιδί, δεδομένου ότι είχε ξεκινήσει παράλληλα και άλλες θεραπείες. Στην δεύτερη φάση (σκληρός θάλαμος) η πρώτη εβδομάδα ήταν δύσκολη και δεν έδειχνε ελπιδοφόρα. Στη συνέχεια όμως, φάνηκαν καθαρά σημάδια μιρκής βελτίωσης: πιο δομημένες και ξεκάθαρες προτάσεις, μεγαλύτερη επιθυμία για επικοινωνία, περισσότερη ηρεμία στο παιχνίδι, περισσότερο συμβολικό παιχνίδι, μικροί διάλογοι με το μικρότερο αδερφάκι... Ειμαστε σε καλό δρόμο; Έτσι πιστεύουμε και έτσι δείχνουν τα σημάδια. Το θέμα είναι πόσο μακριά θα πάμε... αλλά πως θα το μάθουμε, αν δεν προσπαθήσουμε;

Είναι σημαντικό να πούμε, ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες για την εφαρμογή της συγκεκριμένης θεραπείας στην Ελλάδα και κυρίως το κόστος το οποίο ζητάνε ιδιώτες ή/και γιατροί του δημοσίου για να επιτρέψουν την χρήση του θαλάμου. Δυστυχώς πρόκειται για ένα ακόμη ξεζούμισμα...!